Panie w europejskich parlamentach

Jako że tradycyjnie kuchnia przedświąteczna jest zdominowana przez panie, zamieścimy dla kontrastu politycznie poprawną ilustrację obecności pań w europejskich parlamentach. Dane Banku Światowego za 2014 r.

Trzeba by połączonych sił socjologa i politologa, by wyciągnąć z tych danych poprawne wnioski. Niemniej amatorsko oceniając, widać wyraźnie, że obecność kobiet jest zdecydowanie silniej zaznaczona w krajach północnej i zachodniej Europy, z przewagą lub dużym udziałem ludności protestanckiej. Z kolei, z nielicznymi wyjątkami, jest zdecydowanie niska w krajach prawosławnych (w Rosji i na Ukrainie bardzo niska). Zapewne ma to swoje uwarunkowania kulturowe.

Interaktywny wykres pokazuje dane od 1990 roku: http://goo.gl/2oypCd

Jak gonimy Unię

Oceniając postęp gospodarczy, zawsze warto mieć świadomość, jak nam idzie w odniesieniu do innych. Na obrazku zebrałem dane z Eurostatu pokazujące, jak zbliżaliśmy się do średniej UE na przestrzeni lat 2002-2014.

Linie pokazują nie spadek czy wzrost PKB per capita, lecz STOSUNEK do średniej unijnej, czasem rosnący, czasem malejący (jak np. w UK). Nam na szczęście cały czas rośnie, gdyż rozwijamy się szybciej niż Unia. W 2002 r. mieliśmy 47% poziomu UE, teraz mamy ponad 68%. Dogonimy zapewne między 2025 i 2030 rokiem, raczej bliżej 2030 roku. Obrazowo to ujmując, zapewne będziemy skakać po 10 punktów procentowych co pięciolecie.

Ekstrapolacji na rok 2014 r. dokonałem na podstawie dostępnych danych kwartalnych Eurostatu.
Źródło danych: Eurostat - Tables, Graphs and Maps Interface (TGM) table

Zadłużenie publiczne w Europie

Zadłużenie publiczne jest jednym z elementów kampanii wyborczej, niewiele za euro, zatem dla przypomnienia podaję skalę zadłużenia sektora publicznego w krajach Unii Europejskiej. Stan po trzecim kwartale 2014 r.

Unia Europejska ma średnio zadłużenie prawie 87% PKB, największe ma Grecja, aż 176%, natomiast Polska jest na 19. miejscu rankingu, niecałe 49% PKB. Formatowanie warunkowe (zielone paski) pokazuje relacje tych poziomów.

Źródło (dokument PDF): http://ec.europa.eu/eurostat/documents/2995521/6483082/2-22012015-AP-EN.pdf

Deprywacja materialna - kilka liczb i faktów

Deprywacja materialna to używany w wielu krajach wskaźnik (standard Eurostatu) niemożności zaspokojenia pewnych potrzeb. Standard wyróżnia 9 potrzeb dostosowanych do europejskich warunków życia:

1. opłacenie tygodniowego wyjazdu wszystkich członków gospodarstwa domowego na wypoczynek raz w roku,
2. spożywanie mięsa, ryb (lub wegetariańskiego odpowiednika) co drugi dzień,
3. ogrzewanie mieszkania odpowiednio do potrzeb,
4. pokrycie niespodziewanego wydatku (w wysokości odpowiadającej miesięcznej wartości granicy ubóstwa relatywnego, przyjętej w danym kraju, w roku poprzedzającym badanie),
5. terminowe regulowanie opłat związanych z mieszkaniem, spłatą rat i kredytów,
6. posiadanie telewizora kolorowego,
7. posiadanie samochodu,
8. posiadanie pralki,
9. posiadanie telefonu (stacjonarnego lub komórkowego).

Wymuszona niemożność (a nie rezygnacja z własnego wyboru, jak np. w przypadku wegetarian) zaspokojenia trzech z tych potrzeb to zwykła deprywacja materialna. Niezaspokojenie co najmniej czterech z nich to pogłębiona deprywacja materialna.

A teraz przyjrzyjmy się, jak ten wskaźnik (obliczany na podstawie badań EU-SILC - Europejskiego Badania Dochodów i Warunków Życia) wygląda na przestrzeni ostatnich lat. Najlepiej pokaże to wykres z dwiema seriami danych, dla deprywacji zwykłej i pogłębionej. Są to dane procentowe, czyli odsetek społeczeństwa dotknięty deprywacją.

Jak widać, w okresie od wejścia do Unii zakres deprywacji zwykłej spadł z połowy do jednej czwartej, mimo kilku lat ciężkiego, światowego kryzysu ekonomicznego. To ważna miara dobroczynnych skutków najszybszego w Unii wzrostu gospodarczego, mimo że w 2012 roku doznaliśmy lekkiego odbicia. Trudno się tu jednak dopatrzyć zapaści państwa. Brakuje jeszcze danych dotyczących deprywacji zwykłej za 2014 rok.

deprywacja = niezaspokojenie potrzeb

Źródło: http://strateg.stat.gov.pl

I jeszcze dane dla UE - źródło: Eurostat: Eurostat - Data Explorer

Kolor brązowy oznacza dane za 2013 rok, pomarańczowy dane za 2014 r. Polska ma kolor czerwony, natomiast UE28 i strefa euro niebieski.